Evolusi Keusahawanan

Evolusi Definisi Keusahawanan

Keusahawanan diperkenalkan pada abad ke-17. Menurut Richard Cantillon istilah “entrepreneur” berasal daripada bahasa Perancis “entreprendre” maksud bagi merujuk seseorang yang peranannya sebagai orang yang sanggup mengambil risiko dalam mengejar peluang-peluang yang ada. Selain itu, beliau juga mengatakan bahawa “non-fixed income earners who pay known costs of production but earn uncertain incomes” yang bermaksud usahawan adalah orang yang mengaut keuntungan yang tidak tentu dengan kos produksi yang tertentu. (Entrepreneurship: Wikipedia)

Selain itu, terdapat juga beberapa tokoh-tokoh yang terkenal yang mendefinisikan istilah keusahawanan:

(i) 1934: Joseph Schumpeter - Innovators who change the status quo to set up new products and new services. (Pamela, 2013)

(ii) 1982: Meredith, Nelson & Neck - Entrepreneurs are people who have the ability to see & evaluate business opportunities, to gather the necessary resources & take advantage of them, and to initiate appropriate action to ensure success. (Gaurkar)

(iii) 1985: Peter Drucker - Entrepreneur as someone who maximizes opportunity. Entrepreneurship arises in response to what the entrepreneur sees an untapped or untaken opportunities. (Drucker, 1985)

Evolusi Kegiatan Ekonomi

Sebelum Merdeka

Masyarakat pada masa dahulu menjalankan kegiatan ekonomi untuk menyara diri dan keluarga. Pada mulanya, masyarakat memburu binatang liar seperti ayam hutan, ikan, burung dan berbagai-bagai binatang lain yang boleh dijadikan makanan atau tujuan pertukaran barter. Kegiatan memburu yang mempunyai risiko tinggi bagi masyarakat biasa menjadikan pertanian dan bercucuk tanam sebagai kegiatan ekonomi yang baharu.

Masyarakat Tanah Melayu pada dahulunya menanam tanaman seperti lada, sayuran, buah-buahan dan sebagainya. Ada yang bercucuk tanam untuk kegunaan sendiri manakala sesetengah menggunakan untuk pertukaran barter. Sistem sara diri telah berkekalan dari dahulu hingga kini masih terdapat masyarakat luar bandar yang berbuat demikian. Bercucuk tanam dan penternakan merupakan satu kegiatan sara diri yang menandakan bermulanya kehidupan yang saling berhubung dan bergantungan antara satu sama lain.

Perdagangan diperkenalkan di Malaysia semasa zaman penjajahan. Antara barang yang diperdagangkan ialah bijih timah, emas, manik, besi, daging dan lain-lain. Terdapat beberapa lokasi strategik yang dijadikan tumpuan pedagang seperti Selat Melaka, Kuala Selinsing dan sebagainya. Era penjajahan telah membawa perkembangan kepada kegiatan perlombongan, perhutanan dan perikanan.

Mengenai penjajahan kuasa asing, Malaysia dahulunya dijajah oleh warga Portugis, British, Belanda dan Jepun. Pada suatu ketika penjajahan oleh British, terdapat satu dasar diperkenalkan, iaitu dasar pecah dan perintah. Strategi ini membezakan kegiatan ekonomi kaum Melayu, Cina dan India. Kaum Melayu bertanggungjawab dalam hal pentadbiran dan pertanian manakala kaum Cina menguasai kegiatan perlombongan dan perniagaan. Yang tinggalnya kaum India pula menjalankan kegiatan perladagangn di estet.

Tujuan warga British melaksanakan dasar ini adalah untuk mengelakkan perpaduan ketiga-tiga kaum terbesar di Tanah Melayu pada waktu tersebut. Kaum Melayu yang dikatakan sebagai pengasas Tanah Melayu diberi peluang dalam hal pentadbiran kerana warga British ingin mendapatkan kepercayaan mereka dan terus menguasai Tanah Melayu.

Kesan daripada dasar tersebut, rakyat yang kaya menjadi semakin kaya manakala rakyat yang miskin menghadapi kesukaran untuk mencari rezeki yang lebih terutamanya yang bekerja di luar bandar.

Selepas Merdeka

Kerajaan telah membangunkan pelbagai dasar baharu seperti Dasar Ekonomi Baru (1971 - 1990), Dasar Pembangunan Negara DPN (1991 - 2000) dan Dasar Wawasan 2020 (1991 - 2020).